دانلود دوبله فارسی فیلم Black Rain 1989 - مشهد فیلم - مرجع دانلود فیلم و سریال کلاسیک و نایاب

باران سیاه ریدلی اسکات فیلمی است که ارزش به خاطر سپردن را دارد. فیلم پس از اکرانش در سپتامبر ۱۹۸۹، به عنوان یک فیلم پلیسی آمریکایی ژاپنی هیجان انگیز از ریدلی اسکات با نقدهای متوسطی روبرو شد. مثلا، راجر ایبرت گفت که جلوه‌های بصری ظالمانه و غم‌انگیز فیلم برای منحرف کردن حواس مخاطب از داستان«پیش پا افتاده و سبکش» بوده است. ایان ناتان در مجله امپایر فیلم را به دلیل پرداختن به تفاوت‌های فرهنگی «بغرنج» نامیده است: «در فیلم آمریکایی‌ها افرادی معرفی می‌شوند که سیستم را خنثی می‌کنند همچنین، او فیلم را به عنوان اثری «عامه پسند» توصیف می کند. بطور آشکار ، من فیلم باران سیاه را یک شاهکار نمی دانم، اما می خواهم یک مخالف خوانی کوتاه از فیلم ارائه بدهم. موافقم که فیلم تا حد زیادی یک فیلم پلیسی هیجان انگیز است اما درنیمه دومش به یک روایت انتقام‌جویی قابل حدس تبدیل می‌شود. با این حال، آنچه به نظرم می آید این است که جلوه‌های بصری فیلم صرفاً یک موضوع ساده نیست، اتهامی که در نقد فیلم خیلی راحت به اسکات وارد می‌شود. در عوض، جلوه‌های کلیدی بصری شاخصی از دیستوپیایی (جامعه ای خیالی که پلیدی ها و رذایل با هدف عبرت آموزی اخلاقی یا سیاسی به تصویر در می آیند.) نسبتاً جدی درفیلم«باران سیاه»وجود دارد، که پس از فهمیدن آن، طرز تفکر ما را در موردپلیس قهرمان سرسختش مایکل داگلاس و برخورد او با فرهنگی دیگر تغییر می کند. درک معنای فیلم سطحی نیست واین مهم است در حالی که هواپیمای نیک کانکلین (مایکل داگلاس) و چارلی وینسنت (اندی گارسیا) فرود می‌آیند، تصویری وسیع از طلوع خورشید بر فراز اوزاکا را می‌بینیم، که نشان ژاپن به تصویری از جهنم صنعتی تبدیل می شود. خورشیدی نارنجی سوزانده می شود. تپه های کارخانه دود می شوند. هر تماشاگری که با شاهکار ریدلی اسکات، بلید رانر آشنا باشد، نمی‌تواند شباهت‌های نماهایی از این منظره شهری را با آینده لس آنجلس آن فیلم علمی تخیلی متوجه نشود. خیابان های آینده لس آنجلس از محیط های شهری شلوغ شرق آسیا الهام گرفته شده است و اسکات در فیلم باران سیاه اوزاکا را به عنوان هزارتویی از خیابان های تاریک، تابلوهای نئون ، کلوپ های شبانه و کارخانه های مشتعل نشان می دهد. جنبه‌های عادی‌ شهری وجود ندارند. میزان تشابهات بصری فیلم به نظر من مانندخاطره ماندگار فیلم بلید رانر نیست. تصاویر اوزاکا به قدری مسلط است که به عنوان جنبه ای جدایی ناپذیر از معنای فیلم صرفاً یک لایه جذابی بر روی خط داستانی استاندارد پلیسی هیجانی فیلم به رسمیت شناخته می شود، اگر شهر به طرز ظالمانه ای تیره و تار است آیاممکن است هدفی را دنبال نکند؟ اگر اوزاکای باران سیاه این قدر حیرت انگیز لس آنجلس بلید رانر را به یاد می آورد، آیا این دلیل نمی شود که باید اوزاکا را هم نوعی دیستوپیا بدانیم، مکانی که همه چیز آن خوب نیست؟ همانطور که بسیاری از منتقدان اشاره کرده اند، سفر کانکلین و وینسنت به دنیای جنایی زیرزمینی اوزاکا از نظر بصری به عنوان سفری به دنیای زیرزمینی جهنمی تصور می شود. با این حال، تصاویر بسیار زیاد اوزاکا ممکن است ما را به فراموشی بیندازد که کانکلین و وینسنت از شهر نیویورک می آیند، در ۲۰ دقیقه اول فیلم نیویورک فیلم باران سیاه به طور تاریکی نشان داده می شود.منظره ای شهری از پل های هیولایی، پیاده روهای سخت، ترافیک پر سر و صدا، و کارخانه های گوشتیفی است. این رویای آمریکایی نیست (منظره حومه شهر ترسناک نیست اما همچنان خاکستری و تاریک است). پلیس باید چند دلاری در مسابقات خطرناک موتور سیکلت به دست بیاورد. البته، مسابقه کانکلین در ابتدای فیلم به وضوح برای راه اندازی این مسابقه موتورسواری در اوج است. (هالیوود اغلب اسلحه چخوف را نشان می دهد)، اما مسابقه اولیه در زیر پل همچنان نوعی بی قانونی ، قمار و جسارت را تداعی می کند.یک دنیای سینمایی پسا آخرالزمانی. باران سیاه در میان آثار ریدلی اسکات ، به ویژه در نقد روابط بین قدرت و فساد در جای خوبی قرار می گیرد . این فیلم ویترین دیگری از بدبینی فراگیر اسکات است. چه در آثار علمی تخیلی اش مانند بیگانه یا بلید رانر، چه در فیلم های تاریخیش مانند قلمرو بهشت. فیلم‌های اسکات اغلب دیدگاهی بدبینانه از دنیا و آدم های تشنه قدرت ارائه می‌دهند. در جایی از فیلم باران سیاه، شریک ژاپنی کانکلین، ماساهیرو (کن تاکاکوبا با اجرایی بسیار عالی) به او می‌گوید که در مورد دزدی هیچ منطقه خاکستری وجود ندارد. کانکلین در جوابش می گوید که نیویورک یک منطقه خاکستری بزرگ است. همانطور که در فیلم نشان داده می شود، ژاپن با وجود قوانین و سنت هایش، نیز آدم های خاکستری زیادی دارد. سرسختی مایکل داگلاس به عنوان پلیسی بدون شاخصه های قهرمانی رایج که یکی از انتقادها به ، نیک کانکلین (مایکل داگلاس) در فیلم است.به عنوان شخصیتی بدون همدلی، بیش از حد بدجنس و متعصب توصیف می‌شود، گویی که شخصیت او باید با قالب پلیسی آشنا و در عین حال دوست‌داشتنی سازگار باشد. مایکل داگلاس پس از موفقیت فیلم های جذابیت مرگبار و وال استریت در این فیلم بازی تمام عیاری را ارائه می دهد. در سکانس های اولیه با موتور مسابقه می دهد، چند دقیقه قبل از مصاحبه اش ، کراواتی را از جیبش بیرون می آورد و با سر به یک مجرم دستگیر شده ضربه می زند. او در طول فیلم سیگار می‌کشد، مشروب می‌خورد و مردم را تحریک می‌کند.
آنتون برگستروم ۳۱ جولای ۲۰۱۴